weekend
22 Februari 2016 | Vietnam, Thôn Hòa Yên
Zo, ook wij hebben hier weekend gehad. Een gezellig en leuk weekend met elkaar. We hadden al besloten om samen naar Hoi An te gaan. Nu was onze trip wel een funniest homevideo waard. Hier is het de gewoonte dat de bus niet stopt maar zachtjes gaat rijden, en de kaartjesverkoper schreeuwt waar de reis heen gaat en wil je nog wel iets helpen met instappen. Nu ik,...niet zo soepel, met een koffertje in mijn hand, op een draf met de bus mee, op zoek naar het juiste moment om te jumpen!! Zie je voor je? Maar met wat hulp is het gelukt, net als de andere 2! Trots op ons zelf: de juiste bus gevonden en er was plek in de bus dus geen sta-rit! Maar... Na 25 meter stopt de bus bij halte! En wel voor 15 min! Vervolgens stapt iedereen in...
Weten we ook weer voor een volgende keer.
We hadden een fantastische homestay plek. Met eindelijk een zacht matras. Misschien kunnen we het meenemen op de terugweg. Andere mensen nemen ook kippen, dekens, boxen mee..
Ik ging weer 25 jaar terug in de tijd met onze jongeren. Zij wisten natuurlijk al de bar met happy hour met cocktails. Dus ik ook meedoen, vervolgens voor het eerst aan een waterpijp zitten lurken en dansen in de disco. Laat in een zacht bed, maar heerlijk geslapen en ontbijt gehad. Toen op weg naar de massage. Pff...heerlijk! 1 1/2 uur lang. De Vietnamees ging weer met haar slanke lijf over mijn rug en maakte alles soepel en los. Toen met een bootje naar een pottebakkersdorpje waar ik ook eerder was geweest. Maar wel leuk. Ook al houd ik niet zo van dat gebedel om potten te kopen. De enige die ik mooi vind zijn 50 cm hoog en te zwaar!
In de middag terug met de bus, zonder funny omdat hij al stil stond.
Elk weekend geeft de drakenbrug vuur dus ook dat moeten we meemaken. Druk in de stad en supermooi versierd met allerlei gekleurde lampjes.
Vandaag gewoon weer maandag en hup, aan het werk!
In de ochtend ben ik naar het sociaal support centrum geweest om te gaan wandelen met de gehandicapten. Deze jongens hebben verschillende handicaps en worden als moeilijk gezien. Naast personeels tekort betekent dit dat ze vaak vastgebonden zitten op hun stoel. Dat doet zeer van binnen... Zo gaan wij nog niet eens met onze dieren om. Dus blijf ik maar tegen mezelf zeggen: dit is hier zo in Vietnam en als wij er zijn proberen we het er het beste van te maken. Zijn nu bezig om soort tuigjes te laten maken zodat ze in ieder geval rond kunnen lopen en zitten wanneer ze willen. En als ik met 1 van de jongens rondloop blijf ik gewoon zingen tegen hem. Heb mijn hele Jong Nederland zangboek al gezongen. Maakt niet uit welke taal ik zing... Er komt een glimlach te voorschijn....
Ook straks een foto van onze jongste baby. 6 dagen oud en nu bij ons. Moeder is verstandelijk beperkt en vader onbekend. Het is haar 2e kind. Ik hoop eigenlijk dat de dokter bij de keizersnede iets uitgebreider zijn werk heeft gedaan, zodat ze niet meer terug komt.
Dan vanmiddag, de vuurdoop voor mij. Ik mocht Engelse les gaan geven aan kinderen. Niet echt mijn ding, mijn uitspraak is belabberd vind ik. Maar ik heb toch maar even mooi 2x 40 min. les gegeven met mijn handen en voeten Engels. ( ik blijf het andere werk wel leuker vinden...)
Ik heb het nog steeds super naar mijn zin. We hebben het leuk met elkaar. Kan het goed vinden met Marg, een 52 jarige vrouw uit Australië. Dikke pret samen. Daarnaast is iedereen gemakkelijk en lijkt het of ik ze al lang ken. Terwijl ik nu nog maar 1 week ben.
Oh ja, vanmiddag nog weer verder met schoolplein project geweest. Gelukkig zat de verf nog op de grond.
Maar nog gaver was te zien om de kids te zien spelen! E genieten. Dus mensen dit geld is alvast goed besteedt! Verder had ik bedacht om een parcours te maken van oude autobanden. Ook weer geregeld, alleen nog even schilderen. Maar dat doen we vd week weer.
Tot later........
Weten we ook weer voor een volgende keer.
We hadden een fantastische homestay plek. Met eindelijk een zacht matras. Misschien kunnen we het meenemen op de terugweg. Andere mensen nemen ook kippen, dekens, boxen mee..
Ik ging weer 25 jaar terug in de tijd met onze jongeren. Zij wisten natuurlijk al de bar met happy hour met cocktails. Dus ik ook meedoen, vervolgens voor het eerst aan een waterpijp zitten lurken en dansen in de disco. Laat in een zacht bed, maar heerlijk geslapen en ontbijt gehad. Toen op weg naar de massage. Pff...heerlijk! 1 1/2 uur lang. De Vietnamees ging weer met haar slanke lijf over mijn rug en maakte alles soepel en los. Toen met een bootje naar een pottebakkersdorpje waar ik ook eerder was geweest. Maar wel leuk. Ook al houd ik niet zo van dat gebedel om potten te kopen. De enige die ik mooi vind zijn 50 cm hoog en te zwaar!
In de middag terug met de bus, zonder funny omdat hij al stil stond.
Elk weekend geeft de drakenbrug vuur dus ook dat moeten we meemaken. Druk in de stad en supermooi versierd met allerlei gekleurde lampjes.
Vandaag gewoon weer maandag en hup, aan het werk!
In de ochtend ben ik naar het sociaal support centrum geweest om te gaan wandelen met de gehandicapten. Deze jongens hebben verschillende handicaps en worden als moeilijk gezien. Naast personeels tekort betekent dit dat ze vaak vastgebonden zitten op hun stoel. Dat doet zeer van binnen... Zo gaan wij nog niet eens met onze dieren om. Dus blijf ik maar tegen mezelf zeggen: dit is hier zo in Vietnam en als wij er zijn proberen we het er het beste van te maken. Zijn nu bezig om soort tuigjes te laten maken zodat ze in ieder geval rond kunnen lopen en zitten wanneer ze willen. En als ik met 1 van de jongens rondloop blijf ik gewoon zingen tegen hem. Heb mijn hele Jong Nederland zangboek al gezongen. Maakt niet uit welke taal ik zing... Er komt een glimlach te voorschijn....
Ook straks een foto van onze jongste baby. 6 dagen oud en nu bij ons. Moeder is verstandelijk beperkt en vader onbekend. Het is haar 2e kind. Ik hoop eigenlijk dat de dokter bij de keizersnede iets uitgebreider zijn werk heeft gedaan, zodat ze niet meer terug komt.
Dan vanmiddag, de vuurdoop voor mij. Ik mocht Engelse les gaan geven aan kinderen. Niet echt mijn ding, mijn uitspraak is belabberd vind ik. Maar ik heb toch maar even mooi 2x 40 min. les gegeven met mijn handen en voeten Engels. ( ik blijf het andere werk wel leuker vinden...)
Ik heb het nog steeds super naar mijn zin. We hebben het leuk met elkaar. Kan het goed vinden met Marg, een 52 jarige vrouw uit Australië. Dikke pret samen. Daarnaast is iedereen gemakkelijk en lijkt het of ik ze al lang ken. Terwijl ik nu nog maar 1 week ben.
Oh ja, vanmiddag nog weer verder met schoolplein project geweest. Gelukkig zat de verf nog op de grond.
Maar nog gaver was te zien om de kids te zien spelen! E genieten. Dus mensen dit geld is alvast goed besteedt! Verder had ik bedacht om een parcours te maken van oude autobanden. Ook weer geregeld, alleen nog even schilderen. Maar dat doen we vd week weer.
Tot later........
-
22 Februari 2016 - 15:12
Jolitha :
Hi IM wat mooi is je schoolplein geworden leuke foto's allemaal fijn om je zo zien te genieten succes en geniet ervan gr -
22 Februari 2016 - 16:28
Arjan:
Dikke zoen, Arjan. -
22 Februari 2016 - 19:19
Mirna:
Hi Ingrid Marie
Wat mooi om te lezen! Je geniet volop! Ik vind het top met wat je allemaal al hebt gedaan. Wat mooi om dit te kunnen doen. Ga vooral zo door en maak nog hele mooie dingen. Ik vind het fantastisch om je verhalen te lezen. En wat een snoepjes allemaal. Ik zou zeggen: knuffel maar raak!
Groetjes Mirna -
22 Februari 2016 - 22:06
Harry:
Hoi Ingrid Marie,
jammer dat er geen video gemaakt tijdens het "inspringen" tijdens de bus rit.
Ik geloof meteen dat een glimlach van deze kinderen veel zeggend is.
Sluit me graag bij Arjan aan: een Dikke Zoen ! -
23 Februari 2016 - 07:47
Anita:
Hoi hoi Ingrid Marie,
Superleuk je verslag weer te lezen, Hoi An is heel leuk he en gezellig en Mar is een
echte TOPPER voor Volunteer Vietnam.
Ja zo'n massage hebt je wel verdiend na die week hard werken, geweldig t schoolplein voor
de kids,wat zullen ze ervan genieten!!!!
En dan de baby van 6 dg..... ohhhhh dat wordt weer "knuffeltime"
Lieverd wens je weer suk6 deze werkweek met alles en voor het hele team weer n heeele
dikke knuffel..
En.... blijf ook genieten van dit mooie werk. Liefs Anita -
23 Februari 2016 - 19:48
Anja:
Toppertje!!
Mooi verhaal weer! -
23 Februari 2016 - 22:22
Marion:
Wat doe je goed werk! En hoe creatief met alles ben je? Je bedenkt echt superleuke dingen voor het schoolplein! Wat een geluk voor deze kinderen dat jij daar bent!
Ook gaaf dat je het onderling zo leuk hebt en lekker kunt experimenteren! -
24 Februari 2016 - 08:56
Kristel:
Pfff heftig dat gehandicapte kinderen daar vastgebonden zitten... wat een andere wereld... kan me voorstellen dat dat zeer doet om te zien... wat mooi dat door een eindje lopen, knuffels en jouw zangtalent een glimlach te voorschijn komt...
Geweldig dat dat lieve praatgrage vrouwtje je 'number 1' noemt, dat ben je daar voor meerdere mensen, dat weet ik zeker!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
