Laatste week....

Zo, maandag was de officiële opening van het schoolplein. Helemaal af, sommige spelen 2x geverfd, ik had gevraagd voor een afsluitbare kist voor het speelgoed wat ik nog zou meenemen.
Nu, ik was iets verbaasd toen ik het terrein op kwam... Ik zag wel een kippenhok maar geen speelgoed box? Toch... Het kippenhok IS de speelgoedbox. Okay, degelijk en goed op slot. De kinderen waren door het dolle heen toen ook nog eens de hoepels, springtouwen, bowlingballen en pins, voetballen en skateboard tevoorschijn kwamen! Allemaal blije gezichten! Mooi moment...

Vervolgens kwam de hoge directeur eraan in zijn beste pak om alles geheel officieel te bedanken voor al het werk dat wij hadden gedaan. Maar ik mocht naast hem staan omdat hij zo blij was ( als een kind...) met het schoolplein en ik het bedacht en geregeld had. Goed gevoel mensen!!!

Vervolgens zijn we woensdagmiddag met 11 weeskinderen op stap geweest. We gingen naar een shoppingcenter waar een kinderspeelgedeelte op de bovenste verdieping is. De kids tussen de 2 en 8 waren dolblij toen we ze ophaalden in een busje. Elk van ons zorgde voor 1 kind. Bedenk dat deze kinderen altijd in het weeshuis zitten, niemand bezoekt ze ( behalve vrijwilligers) en ze proberen 1x per 2 maand een uitstapje buiten de poort te maken. Voor sommige jonge kinderen is alles eng, interessant en spannend. Heel voorzichtig ging mijn meisje op stap in de ballenbak. Ze moest lachen om haarzelf toen ze wegzakte in de ballen...maar vervolgens hard schreeuwen!
We hebben hier ongeveer 1 1/2 uur gespeeld en vervolgens kregen ze ook nog wat te eten. Nee, geen Mac... Dat is veel te duur. Maar Vietnamese hapjes op de straat. Er stond een tafel klaar. Leek wel uit een sprookje..van de zeven dwergen! De kids hebben lekker gesmuld en tuurlijk enkele kids de ogen niet open houden op de terugweg. Het principe van verstoppen bij schoolreis bij aankomst kennen ze niet. Dus dat scheelde me weer dat ik niet onder de stoelen hoefde te kruipen!

Ook mocht ik me even miljonairsvrouw voelen... Moet zeggen, voelt goed. Echter het waren geen euro's maar Viet.dong. Met andere woorden, veel briefjes en weinig waarde!

Gisteren lekker eens een avondje uit mijn Australische vriendin Marg. We waren net schoolkids van 16! Mooiste jurk aan, de make-up eens onderuit de toilettas gevist, taxi gebeld en hup! Naar een restaurant om eens wat westers te eten. En ik moet zeggen, heb op één avond nog nooit zoveel witte mensen bij elkaar gezien in Da Nang. Vaak zijn het werkmensen of studenten. Maar goed, het eten was lekker en eens wat anders dan rijst of noedels.
Vervolgens gingen we verder. De mensen die me kennen weten dat ik niet gauw over me heen laat lopen... Maar mensen, in de massagesalon waar we vervolgens naar toe gingen, vond ik het best prettig! Een Vietnamese vrouw die wel zachtjes, maar toch over me heen loopt! Een massage van een uur voor slechts 9,00 euro!!

Vandaag zouden we het weeshuis verder schoonmaken en ik had de mooiste taak! Ik mocht knuffelen met de babies en op ze passen! Superbaantje! Mijn laatste keer bij dit weeshuis en ik kreeg deze taak!! Ik zou zo graag er 1 mee willen nemen maar omdat ik niet kan kiezen is het ook maar goed dat dit niet kan! Wel gaat steeds door mijn hoofd: wat voor toekomst hebben deze babies? Zullen ze worden geadopteerd? Krijgen ze een kans? Ik weet het antwoord niet, niemand niet.... Dus ga gewoon maar door met knuffelen, zingen, luiers verschonen en genieten!
Bij het weggaan kijk ik nog 1x over mijn schouder naar de bedjes. Is het werkelijkheid of verbeeld ik me dat mijn lievelingsbaby naar me zwaait?? Slik......

Mijn laatste avond hebben we doorgebracht in een restaurant waar dove mensen helpen. Het was lekker en gezellig met elkaar! Mijn laatste avond.... Morgen gaat iedereen naar Hué en ik zal ze uitzwaaien ipv zij mij.. Grappig. Bij thuiskomst met enkelen nog ons favoriete spel gespeeld, namelijk : Wie ben ik? Altijd leuk en hilarisch.

Morgen worden de eerste matrassen gebracht en zullen ze daar heerlijk vervolgens op slapen. Ik nu ook....omdat ik weet dat ik morgen weer naar huis ga. Naar mijn eigen mannen. Het was een super tijd hier! Ver van huis, met zijn vieren op een kamer, verschillende types en samen 1 doel: het leven van de mens samen iets mooier maken!

Ben blij dat ik de mogelijkheid om naar Vietnam te kunnen gaan van Jaap heb gekregen om dit werk te mogen doen, ben trots dat Sam en Joep het goed zonder mij gered hebben en niet huilend aan de telefoon zaten, blij met mijn buren, collega's en vrienden me zo goed financieel ondersteund hebben dat ik zoveel blije gezichten heb mogen zien en trots op mezelf dat ik de stap heb genomen!!
Het is hier bijna middernacht, tijd om te slapen....Wierden ik kom eraan!